Bacaklarıma yapışan buz gibi ıslak pijamayı biran önce çıkarsa da , yinede bağırmaya devam etse olurdu...Her seferinde söyleyecek bu kadar şeyi nereden bulduğunu çok merak ediyorum aslında.
Anneme de böyle davrandığı için babamı terk ettiğini yıllar sonra öğrendiğimde hak vermeden edemedim.
Söylenmesini bir an bile kesmeden gelip bir hışımla kolumdan tuttuğu gibi beni bahçedeki çeşmenin başına götürdü.Pijamalarımı çıkardı ve dondurucu rüzgar ıslak bacaklarımı sarmaladı.Çatlamış elleriyle bacaklarımı yıkamaya başladı ama buz gibi suyun tenimi deldiğini hissediyorum...Bu kadar söylenirken bu kadar ifadesiz kalmayı nasıl başarabiliyordu?yada eskiden ifadesi vardı da yaşlandıkça zaman mı kaybetti acaba?
Üşümeme aldırış etmeden yıkamayı bitirince beni kapının önünde bırakıp içeri girdi.''Girsem mi ?Kalsam mı ?''diye düşünürken elinde çamaşırlarla çıktı.
Nihayet kuru bir şeyler giyebildim ve sıcaktaydım...
DEVAMI YARIN:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder