Gheorghe Alfredo-Bogdan'dan mükemmel bir fotoğraf...
Bu fotoğrafa bakınca insan oğlunun bazen sadece görmek istediklerini gördüğünü daha iyi anladım.
Aslında çoğu zaman bunu bilinçsiz yapıyoruz. Yaşadığımız yada istediğimiz şeylerle örtüşen olaylar yada kişiler hakkında bilincimiz bizden habersiz bir algıda seçicilik uyguluyor.
Mesela hamile kalmamla birlikte çevremde ne kadar çok hamile olduğunu fark ettim.
Yada bebeğim olduktan sonra çevremdeki bebeklerin ve annelerin daha bir farkına vardım.
Çalışmaya başladıktan sonra çalışan anne sorunları daha bi ilgimi çekmeye başladı.
Çevremde yaşanan o kadar olaya rağmen aklımda kalanlar çocuklu anne hikayeleri.
Tabi bu istekler konusunda da geçerli. Zihin karşılaştığı olaylar yada kişilerde yaşamak isteyip yaşayamadığı şeyleri gördüğünde onları cımbızla seçip ayrı bir yerde muhafaza etmeye karar veriyor. Bu oaylar kimi zaman yol gösteren olabilirken kimi sorunlu insanlarda saplantıya dönüşebiliyor.
Bazen zihnimin gerilerinden bir yerlerden bir şeylerin fışkırıp ön belleğime gelmeye çalıştığını hissediyorum.Bu her zaman gördüğüm şeyler karşısında olmuyor. Kimi zaman tanıdık bir koku kimi zaman eskilerden bir ses...
Zihin karmaşası içinde kendine anı olarak yer edinebilmiş o küçük zamanlara ben farkında olmadan anlam yüklemişim meğer.
Mesela ne zaman çamaşır makinesinin boşaltımında duyulan deterjan kokusunu duysam üniversite yıllarım aklıma gelir. Tuvalete kurduğumuz çamaşır makinemizden gelen deterjan kokusu öğrenci yurdunun kokusunu değiştiren yegane şeydi.
Yada ne zaman Zülfü Livaneli şarkısı dinlesem voleybol antrenmanı çıkışında bizi evlerimize dağıtan servisin içinde bulurum kendimi.Daha tam olarak ne anlama geldiğini bilmeden 'güneş topla benim içiinnn' diye çığlık çığlığa söylerdik.
Bazen çok önem verdiğimizi düşündüğümüz şeyler kaybolup giderken o sonsuz boşlukta hiç ummadığımız anılarımızın aslında bizim için ne kadar değerli olduğunu sonraları fark ediyoruz.
Bütün bunları düşünürken benim davranışlarım çocuğumun zihninde nasıl yer edecek merak etmeden edemiyorum. Bazen hiç onunla ilgisi olmasa bile yüzümün asılması yada sinirli ruh halim benim için çok önemli olmasa da onun gözünde nasıl görünüyor acaba? Başka bir kaş çatıklığında annesinin yüzünü anımsar mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder